Mijn ‘arbeiderscarrière’
Ik leg mijn beroepsverleden chronologisch uit in volgorde van de ‘arbeidscontracten’ en niet in volgorde van ‘werkgevers’.
Enerzijds omdat er werkgevers bij zijn waar ik méér dan 1 keer voor gewerkt heb, anderzijds omdat ik ook als interim-
01) Mijn eerste werk na de vakschool was bij een bedrijf dat gespecialiseerd was in het bouwen van liften (contract van onbepaalde duur).
Eerst moest ik in de werkplaats liftdeuren, liftkooien enz. helpen maken. Daarna moest ik helpen bij het plaatsen van nieuwe liften in, in aanbouw zijnde gebouwen, en tenslotte werd ik ingezet in het ‘onderhoud’ van liften in woningen, scholen, hospitalen enz.
Hier heb ik de eerste ervaringen opgedaan met werken in vrieskoude, gevaarlijke omstandigheden en profitariaat van collegae en werkgever. Ik herinner me nog dat ik met mijn tong vastgevroren was aan een stalen deur en dat ik als jonge gast van mijn veel oudere collega kapwerk moest doen in de gevaarlijke ijzige liftkoker terwijl hij zich stond op te warmen en babbeltjes stond te slaan met mensen uit andere ondernemingen rond een lekker vuurtje. Hier heb ik mij ook een liesbreuk moeten heffen (moest geopereerd worden) en werd ik een pak onder het minimumloon betaald (werd door mijn vader ontdekt). Die werkgever heeft later het te weinig betaalde moeten terugbetalen van de vakbond.
02) Ik kreeg de mogelijkheid om na een opleiding ‘lasser’ te worden in het best betalende bedrijf van het Waasland (De Boelwerf). Aangezien dit voor mij een grote verbetering bracht qua werkomstandigheden, loon, en stielkennis, heb ik deze kans waargenomen.
Na een doorgedreven-
De oudere collegae leerden mij hoe de vrouwen in elkaar steken, wat ik moest doen om mijn lief te kunnen houden enz. Ik deed in die tijd ook aan karate, en kon mijn kunstjes demonstreren. Ik kreeg de eerste échte conflicten met machtsmisbruikende ploegbazen… maakte kennis met stakingen, strijdvaardigheid, rechten van de arbeiders, vakbonden, goeie-
Kortom het was nog de tijd dat de mensen voor elkaar opkwamen… de tijd dat de werkmens nog ‘mens’ was en als ‘mens’ behandeld werd. ‘Solidartiteit’ was niet enkel een woord op papier. ‘Solidariteit’ werd toen ook niet enkel gebruikt om geld uit de zakken van de goedgelovige burgers te persen.
Hoe ik ook tégen machtsmisbruik was… De grote baas van de Boelwerf heeft toen, tijdens een staking een daad gesteld, waarbij hij zowat de enige baas is geweest in gans mijn carrière als werknemer waar ik respect voor kreeg! Die moedige daad had ik nooit verwacht van een ‘dikkenek’! Mijn collegae leken nooit te snappen waarom ik vanaf dat moment respect had voor die man.
03) Op een bepaald moment kreeg ik een job aangeboden als lasser in de onmiddellijke omgeving van mijn woning. Het loon was lager dan op de Boelwerf, maar ik moest geen 10 km. ver met de fiets/bromfiets, en het werk was niet zo gevaarlijk en zwaar.
Ik tekende hier mijn proefcontract, maar nadien bleek dat ik niet mocht lassen en enkel hele series kleine stukken in elkaar moest punten om door te geven aan een ‘lasser’. Om deze contractbreuk vanwege de werkgever een beetje positief te verwerken zong ik tussendoor een liedje, maar na een week werd mijn ‘proefcontract’ verbroken door de werkgever omdat hij niet duldde dat er tijdens het werken gezongen werd.
04) Al vlug had ik als goed lasser ander werk, weliswaar goed betaald, maar heel ver van huis en moeilijk bereikbaar. Het was voor een Luikse firma en ik werd tewerkgesteld aan de bouw van de eerste kerncentrale te Doel met een contract van onbepaalde duur. Dit was een heel leerzame ervaring voor mij, en ik deed het heel graag, maar aangezien ik méér dan 12 uur van huis was in het putje van de winter, om 8 uurtjes te kunnen werken en aangezien de heel slechte bus-
05) Als enig deftig alternatief zag ik terug de Boelwerf die gemakkelijker bereikbaar was. Op mijn vraag mocht ik daar wegens mijn stielkennis terug beginnen met een contract van onbepaalde duur (niet wegens mijn karakter).
06) Tja, als je te maken krijgt met machtsmisbruik door ‘ploegbazen/meestergasten’ die veelal familie of vrienden zijn van elkaar (op de Boelwerf was dit toen een fenomeen) en je krijgt een op het eerste zicht ‘goede’ werkaanbieding waarbij je aan dit machtsmisbruik kan ontsnappen, dan trap je nogal vlug in een val... Ik kreeg een pracht van een aanbieding om ‘parketlegger’ te worden met een contract van onbepaalde duur en een goed uurloon! Impulsief verliet ik de Boelwerf om ‘parketlegger’ te worden, maar achteraf bleek ik ‘te traag’ te werken en wilde de baas me per gelegde m² betalen in plaats van per uur (per uur was contractueel vastgelegd). Aangezien ik dus ‘niet genoeg meters aflegde in vergelijking met mensen die dit al meer dan 20 jaar deden’ kreeg ik hier na enkele maanden mijn C4.
07) Al vlug had ik terug werk als lasser in een constructiewerkhuis dichter bij huis, met een contract van onbepaalde duur. Na een paar jaar kwam ik tot de conclusie dat deze werkgever zijn personeel bedroog door zich bijvoorbeeld niet aan de wettelijke verplichtingen te houden qua loon, arbeidsvoorwaarden, eindejaarspremies, verlof enz. Ik was trouwens de enige werknemer die bij een vakbond was aangesloten en heb van deze instantie gebruik gemaakt om deze werkgever te verplichten al de achterstallige lonen enz. aan zijn personeel terug te betalen. Gevolg: Op een bepaald moment ging ik werken. Alle poorten waren gesloten en de werkgever stond in de deuropening. Iedereen mocht binnen behalve ik! Na uren op de parking gewacht te hebben mocht ik nog niet binnen en zonder recht op werkloosheidsuitkering werd ik zwaarwichtig ontslagen wegens ‘het verlaten van het werk tijdens de werkuren’. Vakbond of doktersbriefje konden aan die ‘zwaarwichtigheid’ niets doen. Dus géén dop en zo vlug mogelijk iets anders zoeken...
08) Op een paar km. Van huis mocht ik beginnen als lasser in een bedrijf dat silo’s bouwde en machines voor het verwerken van granen, veevoeders enz. Deze werkgever begon mij ‘te duur’ te vinden omdat ik na een discussie weigerde om nog zwarte overuren te maken. Hij begon met allerlei intimidaties, geen veiligheidskledij meer geven, (schriftelijk en mondeling) opmaken van alle collegae tegen mij…
Aangezien de werkgever mijn zwart-
Spijtig genoeg gaven mijn collegae zonder nadenken toe aan deze opmakerij. Mijn beste vrienden werden op slag mijn vijanden en het werd uiteindelijk een onhoudbare situatie van allen tégen één... Nadat ik de ‘vakbond’ had ingeschakeld en na processen wegens slagen en verwondingen, diefstal van technische documenten, eerroof enz., moest de werkgever aan mij een flinke schadevergoeding betalen en was dus wel te verwachten dat ik ook hier een C4 zou krijgen...
Tijdens deze processen kreeg ook ik letterlijk te maken met ‘de advocaat van de duivel’… wat een ervaring…
Affiche aan venster van bureel.
09) Nu kwam ik voor het eerst in het wereldje van contractor-
Weeral ver van huis kreeg ik mijn eerste ‘tijdelijke’ contracten bij een firma die personeel verhuurde aan grote bedrijven. Voor deze firma heb ik op twee bedrijven gewerkt als lasser. Eerst op kerncentrale Doel 3 en Doel 4, en vervolgens bij de failliet-
Ook hier leerde ik de lafheid en het verraad kennen van bij de baas mouwvegende collegae, waardoor het intussen mij bekende C4tje niet lang op zich liet wachten.
10) Mijn volgende ‘proefcontract’ was bij een heel klein bedrijfje dat zich bezig hield met schouwkuisen, verwarmingsketels onderhouden, chauffage plaatsen enz. De eerste twee dagen moest ik bij wijze van ‘proef’ gratis werken, een aantal verplichte overuren inbegrepen. De tweede dag ‘s avonds, kreeg ik mijn contract van onbepaalde duur. Het eerste wat die werkgever deed, was voor mijn neus, dit arbeidscontract ‘vervalsen’! Hij legde mij het arbeidscontract voor ter ondertekening en ik kreeg de tijd om dit mooi opgestelde papier eerst te lezen. Ik ging akkoord en ondertekende dit arbeidscontract. Nadat ik getekend had trok die werkgever vlug het contract vanonder mijn neus weg, en hij schreef er nog enkele lijntjes bij, waardoor ik bij wijze van spreken zijn ‘eigendom’ werd. Aangezien mijn handtekening er reeds onder stond en niemand getuige was van deze vervalsing, zat ik dus in de val. Tijdens de paar weken dat ik daar gewerkt heb, heb ik ervaren dat deze werkgever zich bezig hield met het oplichten, bestelen, misbruiken, en bedriegen van zijn klanten. Hij verklaarde zelf dat het in zijn bedrijf normaal is, dat de echtgenotes van zijn werknemers ‘beschikbaar’ moesten zijn voor hem. Ik kon hier dus om begrijpelijke en morele redenen niet mee overweg en heb onmiddellijk ander werk gezocht!
11) Op dat moment, werd de failliete scheepswerf ‘Cockerill Yards’ te Hoboken, overgenomen door N.V. Scheepswerven (regering + Boelwerf). Ik stelde mijn kandidatuur en na enkele lasproeven mocht ik onmiddellijk beginnen met een contract van onbepaalde duur.
12) Na 2 jaar kwam de ‘N.V.Scheepswerven’ volledig in handen van de Boelwerf en werden de arbeidscontracten verbroken. De arbeiders kregen echter de kans om zich opnieuw kandidaat te stellen na deze ‘herstructurering’.
Ik stelde mij dus kandidaat en kreeg een nieuw arbeidscontract van onbepaalde duur bij deze scheepswerf...
Nadat de Boelwerf de scheepswerf te Hoboken volledig had overgenomen, waaiden op deze scheepswerf regelmatig ploegbazen enz. over vanuit de Scheepswerf te Temse, en er waren er natuurlijk enkele bij die mij nog niet vergeten waren en de kans schoon zagen om met mij nog eens een eitje te pellen.
Op een bepaald moment werd het door de regering gemakkelijk gemaakt voor bedrijven om onder het mom van ‘herstructurering’, mondige vakbondsmensen en personeel, af te danken of te doen ‘afvloeien’ zoals dat mooi wordt genoemd.
Ook de Boelwerf nam deze kans te baat om een ‘grote’ kuis te houden, en ik behoorde dus dankzij het pellen van eitjes bij de meer dan 1200 ‘afvloeiingen’.
Aangezien ik toen nog te jong was voor brugpensioen was ik in de groep die een C4-
13) Enfin, ik stond op straat en was van mening dat het nu tijd werd om eens van mijn ‘hobby’ mijn ‘werk’ te maken, zoals ze zeggen. Dus volgde ik bij de RVA met glans een heel pak opleidingen in de ‘moderne’ sector. Robotica, PLC, CNC, Projectleiding, Pneumatica enz. Allemaal met glans geslaagd.
14) Niet ver van huis was een bedrijf dat donsdekens maakte en dat op zoek was naar een verantwoordelijke voor hun ‘automatische straat’. Blijkbaar hadden ze er veel problemen mee en lag dit automatisch productiesysteem meer stil dan dat het werkte wegens de ene panne na de andere en wegens gebrek aan geschikt personeel met ‘inzicht’ om deze panne’s te herstellen en de machine aan het werk te houden.
Aangezien mijn kennis en opleidingen was ik een geschikt kandidaat, en ik kreeg een ‘interim-
Ik had namelijk al vlug de ‘oorzaak’ gevonden van al die panne’s en het productieverlies. De naaimachine had bijvoorbeeld een max. capaciteit van 9 meter per minuut en ik had de werkgever er enkele keren op betrapt dat hij zélf aan de knopjes ging draaien om de capaciteit op te drijven tot 12 meter en méér per minuut. Het is dus begrijpelijk dat telkens na een paar minuten naalden begonnen breken enz. en dat de boel uren moest stilgelegd worden voor herstelling! Toen die baas zich kwaad maakte op die machine omdat ze ‘weeral’ in panne lag nadat hij aan het productie knopje had gedraaid en hij in volle kolleire struikelde en plat op zijn buik viel, schoot ik in een lach. Aangezien dit in het bijzijn was van ander personeel kon de baas dit niet appreciëren natuurlijk. Op deze wijze wilde ik de ‘verantwoordelijkheid’ voor een goede werking van die machine niet op mij nemen en mijn interim-
15) Het moet ongeveer deze periode geweest zijn dat ik in een interimkantoor een jobaanbieding kreeg om Sinterklaas te spelen in een supermarkt. In het Interimkantoor hingen zo’n 10 Sinterklaas-
Ik nam de job aan en heb dus persoonlijk ervaren hoe kinderen t.o.v. de Sinterklaasfiguur reageren.
Na dit weekend ging ik mijn kostuum terug dragen en wilde het interimkantoor mijn loon uitbetalen. Om ethische redenen heb ik dit loon geweigerd en dus bestaat van deze ‘job’ geen administratief bewijs.
Wat ik hier ondervonden heb, is dat een interimkantoor gelijk wie, Sinterklaas laat spelen als ze er maar geld aan kunnen verdienen, dus ook pedofielen krijgen die voor hen ‘gouden’ kans aangeboden door interimkantoren…
16) Mijn volgende contract was er een van onbepaalde duur bij General Motors. Ik werd aangenomen om te werken in de robotica-
Hier heb ik duidelijk de manipulerende tactieken ervaren die werkgevers gebruiken om domme werknemers tot hogere productiecijfers te dwingen zonder dat deze het zélf beseffen.
Op een paar maanden tijd werden per ploeg de productiecijfers verdubbeld met het zelfde aantal personeelsleden, gewoon door twee ploegen naast elkaar te plaatsen en juist het zelfde werk te laten doen. Als de ene ploeg één stuk meer geassembleerd had, moest de andere ploeg dat ook kunnen natuurlijk!
Die andere ploeg moest dan van hun ploegbaas laten zien dat ze ‘beter’ konden en de dommeriken maakten dan uit ‘wraak’ t.o.v. de eerste ploeg een paar stukken meer op de zelfde tijd. Gevolg… de andere ploeg nam ‘wraak’ door nog wat meer te produceren en zo ging dat maar door! Aangezien voor mij ‘kwaliteit’ een hogere prioriteit heeft dan ‘productie’ duurde het niet lang of ik kreeg ambras met de ploegbaas omdat ‘door mijn schuld’ seconden verloren gingen. Intussen was de ‘productie’ dus verdubbeld met het zelfde aantal mensen voor het zelfde loon! De kwaliteit/veiligheid van de gebouwde vectra’s daarentegen…
Aangezien ik via de getuigschriften van de RVA-
17) Via een interim-
Deze werkgever had gestudeerd voor ‘ingenieur’ en stelde zich voor als ‘ingenieur’, maar achteraf vernam ik dat hij in werkelijkheid zijn diploma niet heeft gehaald.
Het toilet was ‘buiten’ tussen de struiken en het gras op een stukje braakliggend terrein dat vol onkruid stond, of tegen een muur...
Wel een enige ervaring in deze tijden, maar ook deze ‘sociaal voelende’ werkgever bleek een machtsmisbruiker en bedrieger te zijn...
Na drie maanden interim-
Zodra deze aanvraag officiëel aanvaard was, en omdat ik niet toegaf aan zijn nieuwe voorstellen (alle dagen een paar uurtjes ‘gratis’ werken uit loyaliteit met de zaak enz.), werd ik afgedankt en vervangen door een zwartwerker...
18) Vervolgens kwam ik bij een contractor-
19) Het volgende contract van onbepaalde duur was in de haven in een bedrijf voor ‘containerherstelling’ en ‘lichte constructie’. Als de werkleider niet aanwezig was, waren daar zelf collegae die gangsterke speelden en voor de grap elkaar beschoten met zware pistolen met losse flodders! Aangezien mijn vakmanschap als lasser, ik stel ‘kwaliteit’ boven ‘productie’, werd ik daar al vlug als ‘niet productief genoeg’ bestempeld en liet een C4 niet lang op zich wachten.
20) Een nieuwe ervaring was een klein bedrijf in Antwerpen waar ik werd aangenomen als ‘lasser/draaier’ met een contract van onbepaalde duur. Mijn klachten over het gezondheids-
21) Het volgende contract van onbepaalde duur was bij een Antwerpse contractorfirma waarvoor ik laswerken moest uitvoeren in de thermische centrale van Niel. De werkomstandigheden waren heel ongezond, maar ik had dan toch werk. Na een paar weken eiste die werkgever van mij dat ik alle dagen met mijn eigen Lada, vier extra werknemers zou gaan ophalen op verschillende punten en met mijn overbeladen auto naar Nijmegen(Nederland) zou rijden om daar een ganse dag te werken om ‘s avonds die vier mensen terug te brengen naar hun opstappunten. Aangezien dit niet de afspraken waren tijdens de sollicitatie en het tekenen van het contract... Aangezien ik mij niet elk half jaar een nieuwe auto kan permitteren op eigen kosten om hem ten dienste te laten staan van mijn ‘werkgever’... Aangezien mijn auto al ver versleten was... Aangezien ik dan minstens 17 uur per dag onderweg zou zijn om 8 uur te werken... enz., zou ik gek zijn moest ik aan deze ‘verplichting’(machtsmisbruik) toegeven! Na een volledige dag ‘discussie’ hierover, kreeg ik mijn C4...
22) Vervolgens weeral een contract van onbepaalde duur bij een contractorfirma. Het is vreselijk om steeds met de zelfde machtsmisbruiken geconfronteerd te worden! Deze werkgever gaf geen werkkledij. We moesten zelf maar zorgen dat we werkkledij hadden én deze werkkledij zélf op eigen kosten onderhouden. Ach nee... De werkgever gaf ons ter ‘compensatie’ een trainingspak met ‘reclame’ op van zijn firma!
Na ongeveer een half jaar toonde ik de werkgever een boekje van de vakbond waarin zijn plichten stonden betreffende ‘werkkledij’. Hierop begon hij te dreigen en te intimideren. Gevolg is gekend... Bij mij pakt bedreiging en intimidatie niet en ik kon gaan!
23) Nu was het de beurt aan een interim-
24) Hierop volgde een interim-
25) Een volgend interim-
Daar kwam ik na een tijdje tot de vaststelling dat er ‘gesjoemeld’ werd met de interim-
26) Nu volgt een reeks van ‘tijdelijke contracten’ voor een contractorfirma uit Antwerpen.
Contract 1: Grote herstellingswerken uitvoeren aan de sluisdeuren van de sluizen van Kallo.
27) Contract 2: Herstellingswerken uitvoeren bij het chemisch bedrijf FINA-
28) Contract 3: Herstellingswerken uitvoeren bij het chemisch bedrijf INSPEC Antw.Lo.
29 ) Contract 4: Herstellingswerken uitvoeren bij het chemisch bedrijf FINA-
30) Contract 5: Herstellingswerken uitvoeren bij het chemisch bedrijf FINA-
31) Contract 6: Herstellingswerken uitvoeren bij het chemisch bedrijf FINA-
32) Contract 7: Herstellingswerken uitvoeren in atelier ketelmakerij Antw.
33) Contract 8: Herstellingswerken uitvoeren bij het chemisch bedrijf FINA-
Toen de baas besloot om in vervroegd pensioen te gaan en het bedrijf dit niet wilde financieren, besloot hij alle werknemers 5 fr./uur te doen inleveren om zijn prépensionering tóch te kunnen financieren.
Mijn protest tegen dit machtsmisbruik resulteerde in eerste instantie in mijn ontslag en in tweede instantie dat ik van dit bedrijf geen enkel contract meer kreeg aangeboden!
34) Een kort (ze kenden mij daar nog) interim-
35) Een contract van onbepaalde duur als ‘contractuele’ bij de NMBS.
Na 5 jaar werd ik ontslagen omdat ik weigerde een stapel, (zo goed als blanco) documenten te ondertekenen. Mijn baas probeerde via allerlei soorten afperstechnieken en intimidatie mijn handtekeningen af te persen op documenten waarmee ik niet akkoord ging.
Pesterijen op de werkvloer... administratieve pesterijen vanwege de directie... vervalsing van attesten... looninhoudingen die ‘boetes’ werden genoemd... gijzeling door de directie... degradering qua functie en loon... enz.
Ik gaf niet toe aan dit soort criminele afperserij van mijn handtekeningen.
“Het grondwettelijk recht op vrije meningsuiting geldt niet bij de NMBS” was de uitleg van de grote baas!
Mijn dubbele klacht voor dit onwettig ontslag: Enerzijds wegens ontslag als gevolg van pesterij en vervolgens gewoon onwettig ontslag, werden door de arbeidsrechtbank in eerste aanleg én in beroep gewoon weggelachen, ondanks de stapel bewijzen die ik kon voorleggen.
De rechter die werd bijgestaan door een ‘raadgever’ van het openbaar ministerie (valt zelden voor op de arbeidsrechtbank) antwoordde op die officiële klachten: “Ik heb de aanklacht gelezen en denk dat u deze klacht niet ‘gemeend’ hebt... u mag een stapel bewijzen hebben van een meter hoog… daar hoeven wij ons als arbeidsrechtbank niets van aan te trekken! Dan moet je maar op eigen houtje een proces aanspannen via de burgerlijke rechtbank.”
Ik was zo geschokt door die uitspraak van ‘justitie’(overheid)!
Ik was gefrustreerd over de werkwijze binnen de ‘overheidsbedrijven’ waarbij officieel de voeten mag geveegd worden aan mensenrechten, het recht op vrije meningsuiting en de grondwet, en waar criminaliteit officieel wordt goedgekeurd én gebruikt t.o.v. de arbeiders! Ik had gewoon geen zin meer om nog werk te zoeken. Ik besefte maar al te goed dat ik vanwege mijn ouderdom en vanwege mijn beroepsverleden geen enkele kans meer zou krijgen op een ‘serieuze’ betrekking. Ik zou moeten ‘doppen’ tot ik op pensioen ga op mijn 65ste…
Tenslotte heb ik besloten om deze negatieve ‘positie’ om te zetten in een ‘positieve’ gedachte.
1) Ik geniet nu volop van de vrijheid van meningsuiting die mij door de grondwet wordt gegarandeerd en geen enkele werkgever kan mij nog ‘straffen’ of ‘pesten’ wegens het verbreken van de ‘zwijgplicht’.
2) Ik leef als een God in Frankrijk.
3) Ik doe enkel nog (gratis) ‘vrijwilligerswerk’ dat ik graag doe, en ik krijg hiervoor volop waardering terug, in tegenstelling tot vorige werkgevers waar het nooit ‘genoeg’ was.
4) Ik kan met volle teugen genieten van mijn hobby’s.
5) Ik kan wandelen, slapen, eten, enz, wanneer, waar, en wat ik wil.
6) Ik moet geen belastingen betalen.
7) Ik ben niet meer gebonden aan ‘contracten’.
8) Ik heb geen schulden.
9) Ik voel mij zo jong en gezond als een 25-
10) Ik heb een supervrouw!
11) Enz.
Positief denken is de boodschap!
36) Even later vernam ik dat een nabije school in problemen zat met het ICT-
Enkele maanden vóór ik met pensioen ging ben ik dan gestopt met ‘vrijwilligerswerk’ om samen met mijn vrouwtje te kunnen genieten van een zogenaamde ‘rustige oude dag’!
Genieten van het leven en kritiek blijven geven op machtsmisbruik en ander manipulatief gezever, is nu de leuze geworden!
Leve internet en de vrijheid van meningsuiting voor zolang het blijft duren!
