Tafeldans


Ik geloofde er ook niet in...

    Net zoals ik bij het ouiabord de eerste keer als een 'ongelovige' zat te lachen met dat zottekesspel, wou ik als ongelovige ook eens een échte tafeltjesdans meemaken.

Het was op een demonstratieavond van 'paranormalen'...

    Op een podium stond een klein, oud tafeltje met naar verhouding lange poten, en er werden vrijwilligers gevraagd om mee te doen. Nieuwsgierig als ik was, was ik er als de kippen bij.

     De beginstelling op het podium bestond uit 5 personen aan het tafeltje en nog een viertal kandidaten die op afstand toekeken, klaar om 'in te vallen', indien nodig.


Het spel...

    We moesten onze handen plat, bovenop het tafelblad leggen, en ik stond aan een hoek. Vervolgens moesten we ons concentreren op het 'gevoel' dat vanuit het tafeltje zou ontstaan... een gevoel alsof het hout ging golven, ademhalen of leven.

    Ik hield nauwlettend mijn buurman in het oog, en betrapte hem er op dat hij via manipulatieve druk met zijn handen beweging in het tafeltje wou krijgen. Toen ik hierover aan zijn adres een opmerking maakte, kreeg ik onder mijn voeten: Ik moest mijn mond houden!

    Enfin... ik concentreerde me terug, en inderdaad... na enkele minuten voelde ik een soort golvende bewegingen vanuit het tafelblad komen. Raar, dacht ik, maar in mijn achterhoofd speelde noch steeds de gedachte aan die manipulator (die naast mij stond) mee. Toch voelde de golfbeweging 'niet gemanipuleerd' aan! Het hout zelf golfde niet maar tòch voelde het zo aan.

    Als een tafel met 4 poten 'kwikkelt', blijft deze steeds met twee poten op de grond als aslijn waarop 'gekwikkeld' wordt wegens een te kort pootje. Bij dit tafeltje waren de pootjes alle vier even lang, omdat het in het beginsel niet 'kwikkelde', doch...  gebeurde het 'wonder'

En wàt een wonder...

 Alléén de poot onder mijn handen, begon te 'tikken'... ik kon het niet geloven. Hoe meer ik mij (tussen de oortjes) vragen stelde, hoe harder de poot begon te 'tikken', terwijl de andere drie poten rustig op de grond bleven staan. En hij tikte niet zichtbaar... alleen duidelijk hoorbaar en voelbaar... en het was duidelijk alleen die poot onder mijn handen !


HET WAS ALSOF DAT TAFELTJE  DE MEEST ONGELOVIGE EN OBJECTIEVE THOMAS DIE ER AAN STOND, WOU DUIDELIJK MAKEN DAT ER WEL DEGELIJK 'IETS' PARANORMAALS AAN DE GANG WAS!


Even later kantelde het tafeltje en begon dan vervolgens als gek het podium rond te vliegen, meestal met slechts één poot de grond rakend.

    Het was belangrijk dat onze handen op het tafelblad bleven liggen, maar we hadden er de allergrootste moeite mee. De middelpuntvliedende krachten waren zo groot dat je soms loste en achter het tafeltje moest aanhollen om je handen er terug op te krijgen.

    Het was ook een raar fenomeen, dat een 'bepaalde' persoon door het tafeltje als 'niet gewenst' werd aanzien. Daarom, hoe ongelooflijk het ook klinkt, maakte het tafeltje dergelijke vliegende bewegingen dat juist 'die' persoon in bepaalde bochten er letterlijk werd af- geslingerd, meters ver(!) tot hij opgaf. De 'invaller' die hierop de lege plaats innam werd 'aanvaard', waarop het tafeltje zich 'rustiger' ging gedragen.

    Er zaten meer dan honderd getuigen in de zaal!


Het feit dat het tafeltje mij als ongelovige Thomas herkende, en 'voelde' dat ik dit fenomeen eens 'objectief' wou onderzoeken... waarop het mij op een 'speciale' manier wees op het feit dat er 'speciale krachten' bestaan, was voor mij een zoveelste bewijs dat er een ‘bepaalde’ kracht bestaat!

Ik ben er van overtuigd dat ik niet onder hypnose was.